Al helemaal gewend
Door: Nelline
Blijf op de hoogte en volg Nelline
11 November 2014 | Laos, Vientiane
Nog maar een paar dagen in Laos en alles voelt al zo vertrouwd. Nu helpt het echt enorm dat we in een heerlijk rustig guesthouse zitten waar we na een drukke hectische dag met de geluiden van de insecten op de achtergrond heerlijk kunnen chillen. Vanaf dag twee hebben we fietsen gehuurd. We crossen de stad door op deze iets te kleine fietsjes (vooral voor Nelline, haar knieën raken nog net niet het stuur ) maar we komen zo wel overal.
We hebben inmiddels al zoveel inspirerende mensen ontmoet, bijvoorbeeld Ait. Een Nederlander die vanaf 2007 in Laos woont en momenteel manager is bij een reisbureau of Nongnut, een Thaise die tien jaar terug een yoghurtfabriek heeft opgezet en nu een aardige afzetmarkt heeft. Of Philippe, een Belgische veearts die onze stichting helpt met het veeteeltproject. En vandaag spraken we met dr Sounthone, ook een veterinair die al heel veel voorbereidend werk heeft gedaan voor het veeteeltproject. Ze vertellen stuk voor stuk graag hun verhaal en zijn meer dan bereid om ons aan alle kanten te helpen. Ook als we in 2016 voor langere tijd terugkomen.
We zijn zelfs al gevraagd of we niet een melkvee bedrijfje op willen starten.
Op onze tweede dag zaten we een heerlijke bak koffie te drinken toen er een enorme tropische regenbui losbarstte. We dachten dat hij wel snel over zou zijn, maar niets was minder waar. Het vervelende was dat we er echt doorheen moesten want we hadden we een afspraak met Dong (vaste Laotiaanse adviseur van onze stichting) bij ons guesthouse. We fietsen door halve wielhoge plassen en waren nat tot op het bot. Maar gelukkig droogt alles hier snel. Voor de rest is het vooral heel zonnig en warm.
Vandaag moesten we even naar het ziekenhuis omdat Lies een hele nare grote dikke blaas op de zijkant van haar voet had, die niet vanzelf over leek te gaan. We vervoegden ons eerst bij een International hospital, waar vier verpleegsters toen wij binnenkwamen ons met grote ogen aankeken, voordat een van hen zei: emergency?. Yes, zei Lies, I have something on my foot. O, she said, skin? Yes, zei Lies. Ze liet Lies een briefje invullen krabbelde er ook iets bij, gaf het terug aan Lies en zei: nr 9 en wees naar buiten. Wij naar buiten, waar we een aantal loketten zagen. Bij nr 9 aangekomen bleek dat we niet naar 9 maar naar loket 7 moesten, Farmacie. Daar schreef de dame iets op het papiertje erbij en verwees ons terug naar 9, de kassière. Hier kregen we de rekenmachine voor ons neus, of we ff 13.000 kip wilden betalen (= 1,30). Dit voelde niet helemaal goed. We probeerden uit te leggen dat er eerst een dokter naar moest kijken, maar nee, we moesten toch eerst betalen, dan een zalfje ophalen en dan naar de dokter. Dat hebben we toen toch maar niet gedaan.
Uiteindelijk belanden we in een Franse kliniek waar een vlotte, goed Engels sprekende dame Lies van haar blaas afhielp, een zalfje en antibiotica meegaf. Rekening 40,- euro, maar wel wat betrouwbaarder.
Morgen reizen we naar Vang Vieng en daar gaan we echt vakantie houden, ff niets doen voor de stichting maar tuben, fietsen, luieren en lekker eten.
We hebben inmiddels al zoveel inspirerende mensen ontmoet, bijvoorbeeld Ait. Een Nederlander die vanaf 2007 in Laos woont en momenteel manager is bij een reisbureau of Nongnut, een Thaise die tien jaar terug een yoghurtfabriek heeft opgezet en nu een aardige afzetmarkt heeft. Of Philippe, een Belgische veearts die onze stichting helpt met het veeteeltproject. En vandaag spraken we met dr Sounthone, ook een veterinair die al heel veel voorbereidend werk heeft gedaan voor het veeteeltproject. Ze vertellen stuk voor stuk graag hun verhaal en zijn meer dan bereid om ons aan alle kanten te helpen. Ook als we in 2016 voor langere tijd terugkomen.
We zijn zelfs al gevraagd of we niet een melkvee bedrijfje op willen starten.
Op onze tweede dag zaten we een heerlijke bak koffie te drinken toen er een enorme tropische regenbui losbarstte. We dachten dat hij wel snel over zou zijn, maar niets was minder waar. Het vervelende was dat we er echt doorheen moesten want we hadden we een afspraak met Dong (vaste Laotiaanse adviseur van onze stichting) bij ons guesthouse. We fietsen door halve wielhoge plassen en waren nat tot op het bot. Maar gelukkig droogt alles hier snel. Voor de rest is het vooral heel zonnig en warm.
Vandaag moesten we even naar het ziekenhuis omdat Lies een hele nare grote dikke blaas op de zijkant van haar voet had, die niet vanzelf over leek te gaan. We vervoegden ons eerst bij een International hospital, waar vier verpleegsters toen wij binnenkwamen ons met grote ogen aankeken, voordat een van hen zei: emergency?. Yes, zei Lies, I have something on my foot. O, she said, skin? Yes, zei Lies. Ze liet Lies een briefje invullen krabbelde er ook iets bij, gaf het terug aan Lies en zei: nr 9 en wees naar buiten. Wij naar buiten, waar we een aantal loketten zagen. Bij nr 9 aangekomen bleek dat we niet naar 9 maar naar loket 7 moesten, Farmacie. Daar schreef de dame iets op het papiertje erbij en verwees ons terug naar 9, de kassière. Hier kregen we de rekenmachine voor ons neus, of we ff 13.000 kip wilden betalen (= 1,30). Dit voelde niet helemaal goed. We probeerden uit te leggen dat er eerst een dokter naar moest kijken, maar nee, we moesten toch eerst betalen, dan een zalfje ophalen en dan naar de dokter. Dat hebben we toen toch maar niet gedaan.
Uiteindelijk belanden we in een Franse kliniek waar een vlotte, goed Engels sprekende dame Lies van haar blaas afhielp, een zalfje en antibiotica meegaf. Rekening 40,- euro, maar wel wat betrouwbaarder.
Morgen reizen we naar Vang Vieng en daar gaan we echt vakantie houden, ff niets doen voor de stichting maar tuben, fietsen, luieren en lekker eten.
-
11 November 2014 - 12:51
Linsey:
Ha Nelline en Lies,
Wat heerlijk dat jullie je zo snel thuis voelen daar!
In die krappe week al genoeg meegemaakt zo te lezen... Wat fijn dat Lies (met een omweg) toch goed geholpen is.
Geniet lekker van jullie tweede (straks eerste) thuis en pas goed op elkaar!
Liefs, Lins -
11 November 2014 - 13:47
Sander:
Leuk om te lezen. Veel succes nog en als je Ait nog ziet dan doe hem maar de groeten.
Groeten,
Sander -
11 November 2014 - 18:11
Dana:
Liesje en Nellie,
wat leuk om dit te lezen! En wat een leuke foto's
Slaapt Lies alweer wat beter?
Denk aan jullie,
Kus van Daantje -
11 November 2014 - 19:14
Tineke:
Dag dames,
Wat leuk om te lezen waar jullie mee bezig zijn, leuk om een reis op deze manier te volgen, ik zag jullie al helemaal keddernat voor me, en die blaas op de voet van Lies beslaat in mijn fantasie zeker 2 centimeter. Ja, nu even lekker vakantie houden, al heb ik geen flauw idee wat tuben is, maar zal wel aan mijn leeftijd liggen :). Liefs, Tineke -
11 November 2014 - 19:15
Robb:
Dag dames,
Leuk verhaal hoor!! Nu nog beetje strompelen op blaarvoetje? Goed schoonhouden hoor. Hier beetje vorst aan de grond gehad, ik ruil dat graag voor tropische regenbui.
Veel plezier, Robb. -
12 November 2014 - 14:24
Annet :
Ha Lies en Nelline, zitten we nu dichter bij elkaar? Groet vanaf de Galapagos eilanden, ook hier kun je fietsen. Hoog op het eiland is het tropisch, aan de kust lekker grijs en bewolkt. Fijn dat jullie zo'n goede start maakten en met nieuwe inspiratie verder kunnen. Liefs Annet Ron
-
13 November 2014 - 15:44
Joke:
Hoi Nelline en Lies, wat ontzettend leuk om te lezen en wat een leuke foto's, je kunt echt zien en ook lezen dat jullie ontzettend genieten,
Liefs Joke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
