Ons gewone Laotiaanse leven
Door: Lies
Blijf op de hoogte en volg Nelline
02 April 2016 | Laos, Pakxe
Inmiddels wonen we al 7 weken in ons mooie Laotiaanse huis.
Ons leven is eigenlijk heel gewoon. ’s Ochtends worden we wakker door een heleboel hanengekraai, om een uurtje of 5. Gelukkig slapen we al door de concerten van 1 uur en 3 uur heen. Lies staat dan op en Nelline draait zich nog even lekker om tot 7 uur. Maar dan begint toch echt de dag. Soms heeft Lies dan al een vers stokbrood (lang leve de Franse kolonietijd) gekocht op het marktje in de buurt, een fijne ochtendwandeling van 20 minuten. We gaan lekker ontbijten met oploskoffie met een scheutje melk, zelfgemaakte (!) yoghurt met fruit, stokbrood of zompig kingkorn brood, zelfgemaakte pindakaas, jam en Cheddarkaas die licht naar plastic smaakt. We hopen nog ergens muesli of cornflakes te scoren voor de afwisseling. We zijn helemaal gewend aan dit campingeten en genieten er echt van. Ons drinkwater wordt wekelijks afgeleverd in tanks van 19 liter, netjes gebracht tot in de keuken. Onze luxes zijn een broodrooster en een blender voor heerlijke fruitshakes en de pindakaas. En we hebben een echte wasmachine, die met koud water wast, zoals alle wasmachines hier.
Er zit eigenlijk best regelmaat is onze dagen. Maandag, dinsdag en donderdag hebben we Laotiaanse les. We krijgen huiswerk mee en moeten ook veel studeren om het een beetje onder de knie te krijgen. We kunnen inmiddels lezen op de snelheid van groep 3 en spreken op z’n gastarbeiders. We verstaan vooral onze juf en schrijven hebben we afgeschaft, te moeilijk.
Op maandag en donderdag geven we Engelse les aan kantoorpersoneel van het Departement Livestock, waar we vlakbij wonen. Begin van de middag een groepje van 6 gevorderden (nou ja, dat is een groot woord) en eind van de middag een grotere groep beginners, die echt geen woord Engels spreken. De samenstelling wisselt nogal bij de beginners. We hebben er al een keer 13 gehad, maar ook wel eens 7. Werk en familie gaan altijd voor. We hebben hier erg veel lol in, al kost het veel energie. Als absolute leken op het gebied van lesgeven hebben we veel tijd nodig voor de voorbereiding, maar die tijd hebben we natuurlijk ook. En het is leuk omdat de studenten zo enthousiast en gemotiveerd zijn. Ons oorspronkelijke plan was dat ze in ruil voor de lessen met ons Laotiaans zouden spreken, maar dat komt er nog niet zo van.
Dit vult onze dagen grotendeels en dan hebben we natuurlijk ook nog de werkzaamheden voor de stichting. Deze zitten nog in de aanloopfase, dus vooral denken, mailen, telefoneren, vergaderen over het veeteeltproject. Lesgeven in het Khongdistrict mag nog niet van de overheid, maar dat komt nu even niet slecht uit gezien de tijdsplanning. Als de toestemming er is gaan we elke maand 2 keer een lang weekend naar het Zuiden, een uitputtende reis en drukke dagen waarin we geen tijd zullen hebben voor ons eigen huiswerk of lesvoorbereiding. Maar misschien zijn we dan al zo ervaren dat dat minder tijd kost.
Het is hier momenteel weer een weekje goed te doen qua temperatuur, maar het was 3 weken dag en nacht smoorheet, 38/28 C. En die warmte komt er nu ook weer aan tot waarschijnlijk half juni. Dat betekent dat naar de markt fietsen voor de dagelijkse inkopen ’s ochtends vroeg moet gebeuren om het enigszins te overleven. Sowieso is naar de grote markt gaan niet de hobby van Lies, teveel drukte en gedoe met afdingen. Dus dat doet Nelline meestal, tenzij we ook naar de supermarkt gaan voor alles wat niet vers is. Lekker in de airco.
Op de markt is ontzettend veel groente en fruit te koop (ook levende vissen en kikkers overigens), dus we komen niets te kort. We koken vrijwel elke dag op onze ene gaspit. Gaat heel goed, lekker wokken en de rijst of pasta gaar laten worden in een dekbed. Je wordt vanzelf creatief hier! Het koken is wel een warme bedoening, dus of we dat in de komende hete tijd volhouden weten we niet.
En ’s avonds pakken we onze pas aangeschafte plastic stoeltjes en zetten die voor het huis neer, om een beetje deel te zijn van onze Laotiaanse buurt. Het leukste is als er kinderen langskomen, die ons helpen met ons Laotiaanse huiswerk. Het is hier een komen en gaan van brommertjes, mensen die wat op straat hangen, op bankjes zitten kletsen, gitaar spelen. Kortom levendig en gezellig. Denk er een zwoele zomeravond bij en het plaatje is compleet.
Op zondag maken we als het enigszins kan een fietstochtje om toch nog een beetje aan onze conditie te werken. Het is bijna schokkend hoe weinig sportief we hier zijn in vergelijking met Nederland. Daar was sporten een eerste levensbehoefte, maar hier meer iets wat af en toe in ons achterhoofd zweeft. Alles gaat hier trager en relaxter, dus ook het bewegen. De sportschool (zonder airco) heeft bizarre openingstijden: van 5 tot 8 en van 2 tot 6. ’s Ochtends te vroeg en ’s middags te heet, dus daar zijn we ondanks eerdere plannen nog niet geweest. Wel een dagje in het zwembad van een hotel hier vlakbij, maar dat was vooral voor de afkoeling en niet voor het baantjes trekken.
Kortom, een gewoon leven, maar ook heel bijzonder.
Ons leven is eigenlijk heel gewoon. ’s Ochtends worden we wakker door een heleboel hanengekraai, om een uurtje of 5. Gelukkig slapen we al door de concerten van 1 uur en 3 uur heen. Lies staat dan op en Nelline draait zich nog even lekker om tot 7 uur. Maar dan begint toch echt de dag. Soms heeft Lies dan al een vers stokbrood (lang leve de Franse kolonietijd) gekocht op het marktje in de buurt, een fijne ochtendwandeling van 20 minuten. We gaan lekker ontbijten met oploskoffie met een scheutje melk, zelfgemaakte (!) yoghurt met fruit, stokbrood of zompig kingkorn brood, zelfgemaakte pindakaas, jam en Cheddarkaas die licht naar plastic smaakt. We hopen nog ergens muesli of cornflakes te scoren voor de afwisseling. We zijn helemaal gewend aan dit campingeten en genieten er echt van. Ons drinkwater wordt wekelijks afgeleverd in tanks van 19 liter, netjes gebracht tot in de keuken. Onze luxes zijn een broodrooster en een blender voor heerlijke fruitshakes en de pindakaas. En we hebben een echte wasmachine, die met koud water wast, zoals alle wasmachines hier.
Er zit eigenlijk best regelmaat is onze dagen. Maandag, dinsdag en donderdag hebben we Laotiaanse les. We krijgen huiswerk mee en moeten ook veel studeren om het een beetje onder de knie te krijgen. We kunnen inmiddels lezen op de snelheid van groep 3 en spreken op z’n gastarbeiders. We verstaan vooral onze juf en schrijven hebben we afgeschaft, te moeilijk.
Op maandag en donderdag geven we Engelse les aan kantoorpersoneel van het Departement Livestock, waar we vlakbij wonen. Begin van de middag een groepje van 6 gevorderden (nou ja, dat is een groot woord) en eind van de middag een grotere groep beginners, die echt geen woord Engels spreken. De samenstelling wisselt nogal bij de beginners. We hebben er al een keer 13 gehad, maar ook wel eens 7. Werk en familie gaan altijd voor. We hebben hier erg veel lol in, al kost het veel energie. Als absolute leken op het gebied van lesgeven hebben we veel tijd nodig voor de voorbereiding, maar die tijd hebben we natuurlijk ook. En het is leuk omdat de studenten zo enthousiast en gemotiveerd zijn. Ons oorspronkelijke plan was dat ze in ruil voor de lessen met ons Laotiaans zouden spreken, maar dat komt er nog niet zo van.
Dit vult onze dagen grotendeels en dan hebben we natuurlijk ook nog de werkzaamheden voor de stichting. Deze zitten nog in de aanloopfase, dus vooral denken, mailen, telefoneren, vergaderen over het veeteeltproject. Lesgeven in het Khongdistrict mag nog niet van de overheid, maar dat komt nu even niet slecht uit gezien de tijdsplanning. Als de toestemming er is gaan we elke maand 2 keer een lang weekend naar het Zuiden, een uitputtende reis en drukke dagen waarin we geen tijd zullen hebben voor ons eigen huiswerk of lesvoorbereiding. Maar misschien zijn we dan al zo ervaren dat dat minder tijd kost.
Het is hier momenteel weer een weekje goed te doen qua temperatuur, maar het was 3 weken dag en nacht smoorheet, 38/28 C. En die warmte komt er nu ook weer aan tot waarschijnlijk half juni. Dat betekent dat naar de markt fietsen voor de dagelijkse inkopen ’s ochtends vroeg moet gebeuren om het enigszins te overleven. Sowieso is naar de grote markt gaan niet de hobby van Lies, teveel drukte en gedoe met afdingen. Dus dat doet Nelline meestal, tenzij we ook naar de supermarkt gaan voor alles wat niet vers is. Lekker in de airco.
Op de markt is ontzettend veel groente en fruit te koop (ook levende vissen en kikkers overigens), dus we komen niets te kort. We koken vrijwel elke dag op onze ene gaspit. Gaat heel goed, lekker wokken en de rijst of pasta gaar laten worden in een dekbed. Je wordt vanzelf creatief hier! Het koken is wel een warme bedoening, dus of we dat in de komende hete tijd volhouden weten we niet.
En ’s avonds pakken we onze pas aangeschafte plastic stoeltjes en zetten die voor het huis neer, om een beetje deel te zijn van onze Laotiaanse buurt. Het leukste is als er kinderen langskomen, die ons helpen met ons Laotiaanse huiswerk. Het is hier een komen en gaan van brommertjes, mensen die wat op straat hangen, op bankjes zitten kletsen, gitaar spelen. Kortom levendig en gezellig. Denk er een zwoele zomeravond bij en het plaatje is compleet.
Op zondag maken we als het enigszins kan een fietstochtje om toch nog een beetje aan onze conditie te werken. Het is bijna schokkend hoe weinig sportief we hier zijn in vergelijking met Nederland. Daar was sporten een eerste levensbehoefte, maar hier meer iets wat af en toe in ons achterhoofd zweeft. Alles gaat hier trager en relaxter, dus ook het bewegen. De sportschool (zonder airco) heeft bizarre openingstijden: van 5 tot 8 en van 2 tot 6. ’s Ochtends te vroeg en ’s middags te heet, dus daar zijn we ondanks eerdere plannen nog niet geweest. Wel een dagje in het zwembad van een hotel hier vlakbij, maar dat was vooral voor de afkoeling en niet voor het baantjes trekken.
Kortom, een gewoon leven, maar ook heel bijzonder.
-
02 April 2016 - 14:58
Jo:
Ha leuke dames,
Ja, zo krijg ik zeker een beeld van hoe jullie daar leven. Mooi beschreven en ja, Lies, ik snap dat dat elke dag afdingen op de markt niet je hobby is. Maar goed, als ze je eenmaal kennen gaat het vast beter werken.
Wat een ander leven en zo rijgen zich de dagen aaneen kan ik me zo voorstellen. Beetje spieroefeningen doen op een dag kan ook thuis, maar vraagt wel veel dicipline en dan meteen in de ochtend anders is het niet te doen.
We mailen wel weer op een ander moment.
Knuffel en liefs, Jo
-
03 April 2016 - 00:52
Annet:
Lieve Lies en Nelline, fijn zo'n beschrijving van het gewone leven Lies, ik zie jullie ondanks de warmte als bezige bijtjes de taal leren en lesgeven. De warmte was je grootste zorg, hoofd en lijf koel - tot juni is nog best een lange tijd! Hier kijk ik het groen de grond uit, koude maart maakt de tuin en de bomen nog steeds kaal en beetje grauw. Magnolia staat gelukkig wel op springen, als die opent begint de lente. Vandaag voor het eerst buiten koffie gedronken zonder jas! Veel wielrenners en wandelaars op de weg voorlangs, campers ook, maar geen brommertjes! Liefs, Annet -
03 April 2016 - 01:08
Vera:
Fijn hoor, zo'n blik in jullie 2016 Laosleventje.
Hier gaat het om ja of nee stemmen over OekraIne. Campertjes, caravans worden uit stalling gehaald, moestuinen zaaiklaar en het oranjeboekje voor komende koningsfeest worden weer huis aan huis bezorgd.
groetjes
Vera
-
04 April 2016 - 08:26
Marianne:
Wat leuk zo'n inkijk in het Loatiaanse leven! Klinkt inderdaad als heel erg relaxed en een beetje nemen zoals het komt. Misschien niet eens zo slecht.....vergeleken bij de ratrace hier in het westen. Jullie zien er op de foto in elk geval heel ontspannen uit.
Leuk dat jullie naast het les krijgen ook les geven. Dat laatste valt volgens mij inderdaad niet mee, zeker als je het een beetje serieus wil voorbereiden.
Ik ben overigens niet jaloers op jullie temperaturen, waarschijnlijk gepaard gaan met veel vochtigheid. Hier in NL begint de lente een beetje vorm te krijgen en hadden we gisteren zowaar een "warme"dagen (20 graden)!
Groetjes
Marianne -
04 April 2016 - 19:55
Carla:
Lijkt me best een mooi leven zo. Lekker makkelijk alles wassen op nul graden en kokkerellen op 1 pit.
Zo 's avonds voor je huis zitten moet ook wel erg gezellig zijn. Wat een verschil met hier; rustig als altijd.
Mooi verslag! -
10 April 2016 - 07:47
Cabrini:
Leuk om dit verslag te lezen en me voor te stellen hoe jullie leven daar is. Toch niet zo heel gewoon. groetjes, cabrini
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
