We zijn in Pakse, het einddoel van onze reis
Door: Nelline
Blijf op de hoogte en volg Nelline
06 Februari 2016 | Laos, Pakxe
Na nog een paar fijne vakantiedagen (dikke vriendjes geworden met een hond, zie foto) aan een groot stuwmeer in Sirindhorn zijn we vrijdag 5 februari ’16 na 1375 km (iets meer dan 1000 dus :-)) Pakse binnen gefietst. De laatste fietsdag was meteen een van de zwaarste. We wisten dat we vanaf Sirindhorn 16 km langs een grote weg moesten fietsen tot aan de grens met Laos. Ook daarna was het zo’n 45 km langs een grote weg in Laos.
In Thailand bleek de weg echter betrekkelijk rustig en heel mooi qua omgeving. We hadden de laatste kilometers ook nog goed zicht op het stuwmeer.
Bij de grens aangekomen moesten we eerst ‘uitchecken’ bij de Thaise douane. Dit loopt altijd gesmeerd, de douane machine is goed ingeregeld. Even lachen naar de camera, een stempel in het paspoort en doorlopen maar.
300 meter verderop fiets je dan Laos in. In een gebouwtje met heel veel loketten moet je dan het juiste loket vinden om je paspoort af te geven. Dat werd nr. 5. De loketten daar hebben allemaal een klein doorgeefluikje en verder is het van dat glas waar de douanebeambte wel door heen kan kijken naar ons, maar wij kunnen hen niet zien. Vroeger had ik (Nelline) dat soort glas in mijn zonnebril, heel irritant!!
Paspoort, pasfoto en $35,- p.p. door het kleine luikje schuiven en met de opmerking ‘to nr 6’ gingen we in de wachtstand. Bleek dat toch verassend snel te gaan. Al met al hadden we een oponthoud van zo’n drie kwartier.
Je merkt in Laos meteen verschil met Thailand. De wegen worden slechter, er ligt aanzienlijk meer afval langs de kant van de weg en koeien en geiten lopen gewoon op straat. Met name het wegdek viel ons erg tegen. We waren natuurlijk superverwend met het strakke asfalt in Thailand. Hier was de weg voor een groot deel afvalt vermengd met kleine steentjes, waardoor je voortdurend het gevoel hebt een soort drilboor vast te houden. Je begrijpt, erg vermoeiend voor de nek en schouders.
Maar een goede nachtrust doet wonderen. Vandaag al onze eerste afspraak met mr Tong, de manager van het Pakse hotel, over het huren van een huis. Hij neemt ons morgen op z’n vrije dag mee langs drie mogelijke huizen. Spannend vinden we dat! Het hebben van een vaste stek gaat ons zeker helpen bij het acclimatiseren in deze stad.
We houden jullie op de hoogte van onze vorderingen.
In Thailand bleek de weg echter betrekkelijk rustig en heel mooi qua omgeving. We hadden de laatste kilometers ook nog goed zicht op het stuwmeer.
Bij de grens aangekomen moesten we eerst ‘uitchecken’ bij de Thaise douane. Dit loopt altijd gesmeerd, de douane machine is goed ingeregeld. Even lachen naar de camera, een stempel in het paspoort en doorlopen maar.
300 meter verderop fiets je dan Laos in. In een gebouwtje met heel veel loketten moet je dan het juiste loket vinden om je paspoort af te geven. Dat werd nr. 5. De loketten daar hebben allemaal een klein doorgeefluikje en verder is het van dat glas waar de douanebeambte wel door heen kan kijken naar ons, maar wij kunnen hen niet zien. Vroeger had ik (Nelline) dat soort glas in mijn zonnebril, heel irritant!!
Paspoort, pasfoto en $35,- p.p. door het kleine luikje schuiven en met de opmerking ‘to nr 6’ gingen we in de wachtstand. Bleek dat toch verassend snel te gaan. Al met al hadden we een oponthoud van zo’n drie kwartier.
Je merkt in Laos meteen verschil met Thailand. De wegen worden slechter, er ligt aanzienlijk meer afval langs de kant van de weg en koeien en geiten lopen gewoon op straat. Met name het wegdek viel ons erg tegen. We waren natuurlijk superverwend met het strakke asfalt in Thailand. Hier was de weg voor een groot deel afvalt vermengd met kleine steentjes, waardoor je voortdurend het gevoel hebt een soort drilboor vast te houden. Je begrijpt, erg vermoeiend voor de nek en schouders.
Maar een goede nachtrust doet wonderen. Vandaag al onze eerste afspraak met mr Tong, de manager van het Pakse hotel, over het huren van een huis. Hij neemt ons morgen op z’n vrije dag mee langs drie mogelijke huizen. Spannend vinden we dat! Het hebben van een vaste stek gaat ons zeker helpen bij het acclimatiseren in deze stad.
We houden jullie op de hoogte van onze vorderingen.
-
08 Februari 2016 - 13:27
Trudy:
ooo, wat goed! Bestemming bereikt. Jullie hebben die hond toch wel bij je in dat schattige bungalowtje??? Lijkr mij namelijk een heel diervriendelijke start van het bestaan daar!! -
08 Februari 2016 - 20:56
Jo:
Ha meiden,
Gelukt, aangekomen !
Veel succes met het vinden van een fijne plek.
Liefs, Jo -
10 Februari 2016 - 09:43
Carla:
Aaah wat een lieve hond! Gefeliciteerd met het bereiken van de eindbestemming. Dat zal vast niet altijd makkelijk geweest zijn b.v. een lange tijd langs een drukke weg. Ik hoop dat jullie een fijn huis vinden. Succes! -
10 Februari 2016 - 22:07
Annet:
Dag Lies en Nelline, jullie zijn goed aangekomen in Pakse, fijn bericht en bij het lezen en zien van de foto's is het nog even meegenieten met jullie fietsvakantie. Vanmorgen heb ik ook gefietst: door de blubber van smeltende natte sneeuw. Dit om jullie een wintergevoel toe te sturen. Nu alles rustig tot bloei laten komen: het voorjaar is hier 6 weken eerder begonnen. Benieuwd naar jullie nieuwe tuintje!? Tot volgend bericht, liefs, Annet -
14 Februari 2016 - 13:02
Marian:
Wauw, vandaag heb ik eindelijk jullie blog gelezen en ik zit hier met een grote glimlach en een beetje gepaste jaloezie te genieten van jullie avonturen en mooie foto's! Het doet me weer beseffen dat de wereld groter is dan ons kleine zorgelijke wereldje die we om ons heen creëren... Wat hebben jullie het geweldig gedaan en wat een lieve mensen ontmoeten jullie. Daar kunnen wij nog wat van leren! En jullie hebben een huis gevonden, wat fijn! Dan begint nu het settelen en het eigen maken van jullie nieuwe leven. Heerlijk om jullie te volgen! Heel veel liefs uit Utrecht, Marian
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
