![IMG20170115095552369HDR1]](https://cdn.easyapps.nl/pictures/000/000/000/122/420/020_800x600.jpg?r=0)
Ëén jaar in Laos
Door: Lies en Nelline
Blijf op de hoogte en volg Nelline
05 Februari 2017 | Laos, Pakxe
Vandaag precies één jaar geleden, fietsten we Pakse binnen. De tijd is omgevlogen, tenminste zo ervaren wij dat. We voelen ons echt helemaal thuis en het hebben van een fijn huis, dat van (bijna) alle gemakken voorzien is, helpt daar enorm bij.
We hebben nu alle seizoenen voorbij zien komen en gaan van alles voor de tweede keer beleven. Afgelopen maand het Chinees/Vietnamees nieuwjaar, deze maand het grote Wat Phu festival en in april natuurlijk Phi Mai, het Laotiaanse nieuwjaar.
Maar ook de hete maanden april, mei en juni komen weer langs. Vorig jaar beviel dat niet zo goed. Zoals we eerder al schreven, zijn we toen beiden twee keer goed ziek geweest. De angst om dat weer mee te maken zit er wel een beetje in, maar misschien zijn onze lichamen inmiddels al meer gewend aan deze extreme weersomstandigheden. Let’s hope for the best…..
Met de feestdagen in december hadden we Francien twee weken op bezoek. Dat was heel gezellig en vertrouwd. Fijn om alle (Nederlandse) nieuwtjes van het afgelopen jaar te horen, lekker te kletsen, samen leuke dingen te doen en haar de mooiste plekken van het zuiden van Laos te laten zien. Ook waren Floor en haar gezin een paar dagen hier in het zuiden. Zij maakten een reis door Cambodja en Laos. Jullie begrijpen vast dat dit onze kerstvakantie heel speciaal maakte!
We hebben dit jaar veel Engelse les gegeven; vooral aan de medewerkers van het Livestock and Fishery kantoor en aan hotelpersoneel de cursus “Engels voor tourisme”. Ons Engels is daardoor ook met sprongen vooruitgegaan;-). We hopen hier komend jaar mee door te gaan, omdat beide activiteiten erg leuk zijn.
Na een jaar staat het veeteeltproject nu ook echt op de rails. Na de training van de boeren en de eerste vaccinatieronde begin december, is men nu bezig met het maandelijks monitoren van alle ontwikkelingen op kippengebied, bv hoeveel kippen zijn er doodgegaan, hoeveel nieuwe kuikens zijn er geboren etc. Dit zowel in het modeldorp Ban Settaolek als in het referentiedorp Ban Thamuang. Eind deze maand wordt er voor de tweede keer gevaccineerd en wij proberen daar weer bij aanwezig te zijn.
En 8 februari a.s. vindt de officiële overdracht plaats van de school die de Laotiaanse stichting afgelopen jaar heeft gebouwd op het eiland Don Som. Wij zijn daar als representanten van de stichting uit Nederland bij uitgenodigd. De stichting en onder andere ook de Lionsclub Bunnik hebben hier een grote financiële bijdrage aan geleverd. Dit soort ceremonies zijn altijd heel leuk om bij te wonen. Veel ceremonieel, speeches, bedankjes, certificaten en natuurlijk samen eten, beer Lao drinken en misschien dansen. Onze Lao skirts gaan weer uit de kast :-).
Lies en ik hebben beiden het boek van Brett Dakin ‘Another quiet American’ gelezen (een leestip als je een beetje inzicht wilt hebben in de cultuur hier!!). Brett heeft eind jaren negentig twee jaar in Vientiane gewoond en als vrijwilliger bij het ministerie van Toerisme gewerkt. Zijn beschrijvingen van Laos en de bevolking zijn zo herkenbaar voor ons. Na ruim 15 jaar lijkt er nog maar weinig veranderd. Zo is de gemiddelde Laotiaan totaal niet bezig met de wereld om hem heen, wereldnieuws is niet aan hem besteed. Plannen maken, proactief denken of werken, bezig zijn met een verantwoord milieu voor jezelf en je omgeving, het zijn niet de kernwaarden van de bevolking hier. Is dat erg? Voor de mensen hier schijnbaar niet. Ze lijken niet beter te weten en hebben dit met de paplepel ingegoten gekregen. Wij, kijkend met de westerse bril, denken daar fundamenteel anders over. Moeten we het willen veranderen? Een moeilijke vraag. Je kan misschien andere ideeën ventileren en aan de bevolking overlaten of ze hier iets mee kunnen c.q. willen of niet. Ideeën opleggen of afdwingen werkt in ieder geval niet. Uiteindelijk resulteert dit alleen maar in frustratie. En gefrustreerde westerlingen hebben we hier al genoeg ontmoet. Voornamelijk mannen die hier al jaren zijn en zich naar ons idee alleen maar negatief kunnen uitlaten over Laotianen. Wij vroegen ons meerdere malen af waarom ze dan hier blijven, maar Brett geeft in zijn boek een goede analyse. Deze mensen hebben hier status. Door hun witte huid alleen al hebben ze meer aanzien. Ze hoeven niet zo hard te werken en weinig verantwoording af te leggen. In de westerse wereld, waar je ineens weer één van de velen bent en verwachtingen veel hoger liggen, kunnen deze mensen nooit meer aarden. Zijn verhalen bevestigen ons in ons idee dat maximaal drie jaar in Laos blijven geen slecht plan is :-).
We hebben ons eerste jaar in Laos afgesloten met een week in Vientiane, de hoofdstad. Om ons visum voor het volgende jaar te regelen en met Dong te overleggen over het werk van en voor de stichting. Een fijne week, die weer nieuwe inspiratie heeft gebracht.
Kortom: we hebben het hier goed en gaan vanaf vandaag met nieuwe energie ons tweede jaar Laos in.
We hebben nu alle seizoenen voorbij zien komen en gaan van alles voor de tweede keer beleven. Afgelopen maand het Chinees/Vietnamees nieuwjaar, deze maand het grote Wat Phu festival en in april natuurlijk Phi Mai, het Laotiaanse nieuwjaar.
Maar ook de hete maanden april, mei en juni komen weer langs. Vorig jaar beviel dat niet zo goed. Zoals we eerder al schreven, zijn we toen beiden twee keer goed ziek geweest. De angst om dat weer mee te maken zit er wel een beetje in, maar misschien zijn onze lichamen inmiddels al meer gewend aan deze extreme weersomstandigheden. Let’s hope for the best…..
Met de feestdagen in december hadden we Francien twee weken op bezoek. Dat was heel gezellig en vertrouwd. Fijn om alle (Nederlandse) nieuwtjes van het afgelopen jaar te horen, lekker te kletsen, samen leuke dingen te doen en haar de mooiste plekken van het zuiden van Laos te laten zien. Ook waren Floor en haar gezin een paar dagen hier in het zuiden. Zij maakten een reis door Cambodja en Laos. Jullie begrijpen vast dat dit onze kerstvakantie heel speciaal maakte!
We hebben dit jaar veel Engelse les gegeven; vooral aan de medewerkers van het Livestock and Fishery kantoor en aan hotelpersoneel de cursus “Engels voor tourisme”. Ons Engels is daardoor ook met sprongen vooruitgegaan;-). We hopen hier komend jaar mee door te gaan, omdat beide activiteiten erg leuk zijn.
Na een jaar staat het veeteeltproject nu ook echt op de rails. Na de training van de boeren en de eerste vaccinatieronde begin december, is men nu bezig met het maandelijks monitoren van alle ontwikkelingen op kippengebied, bv hoeveel kippen zijn er doodgegaan, hoeveel nieuwe kuikens zijn er geboren etc. Dit zowel in het modeldorp Ban Settaolek als in het referentiedorp Ban Thamuang. Eind deze maand wordt er voor de tweede keer gevaccineerd en wij proberen daar weer bij aanwezig te zijn.
En 8 februari a.s. vindt de officiële overdracht plaats van de school die de Laotiaanse stichting afgelopen jaar heeft gebouwd op het eiland Don Som. Wij zijn daar als representanten van de stichting uit Nederland bij uitgenodigd. De stichting en onder andere ook de Lionsclub Bunnik hebben hier een grote financiële bijdrage aan geleverd. Dit soort ceremonies zijn altijd heel leuk om bij te wonen. Veel ceremonieel, speeches, bedankjes, certificaten en natuurlijk samen eten, beer Lao drinken en misschien dansen. Onze Lao skirts gaan weer uit de kast :-).
Lies en ik hebben beiden het boek van Brett Dakin ‘Another quiet American’ gelezen (een leestip als je een beetje inzicht wilt hebben in de cultuur hier!!). Brett heeft eind jaren negentig twee jaar in Vientiane gewoond en als vrijwilliger bij het ministerie van Toerisme gewerkt. Zijn beschrijvingen van Laos en de bevolking zijn zo herkenbaar voor ons. Na ruim 15 jaar lijkt er nog maar weinig veranderd. Zo is de gemiddelde Laotiaan totaal niet bezig met de wereld om hem heen, wereldnieuws is niet aan hem besteed. Plannen maken, proactief denken of werken, bezig zijn met een verantwoord milieu voor jezelf en je omgeving, het zijn niet de kernwaarden van de bevolking hier. Is dat erg? Voor de mensen hier schijnbaar niet. Ze lijken niet beter te weten en hebben dit met de paplepel ingegoten gekregen. Wij, kijkend met de westerse bril, denken daar fundamenteel anders over. Moeten we het willen veranderen? Een moeilijke vraag. Je kan misschien andere ideeën ventileren en aan de bevolking overlaten of ze hier iets mee kunnen c.q. willen of niet. Ideeën opleggen of afdwingen werkt in ieder geval niet. Uiteindelijk resulteert dit alleen maar in frustratie. En gefrustreerde westerlingen hebben we hier al genoeg ontmoet. Voornamelijk mannen die hier al jaren zijn en zich naar ons idee alleen maar negatief kunnen uitlaten over Laotianen. Wij vroegen ons meerdere malen af waarom ze dan hier blijven, maar Brett geeft in zijn boek een goede analyse. Deze mensen hebben hier status. Door hun witte huid alleen al hebben ze meer aanzien. Ze hoeven niet zo hard te werken en weinig verantwoording af te leggen. In de westerse wereld, waar je ineens weer één van de velen bent en verwachtingen veel hoger liggen, kunnen deze mensen nooit meer aarden. Zijn verhalen bevestigen ons in ons idee dat maximaal drie jaar in Laos blijven geen slecht plan is :-).
We hebben ons eerste jaar in Laos afgesloten met een week in Vientiane, de hoofdstad. Om ons visum voor het volgende jaar te regelen en met Dong te overleggen over het werk van en voor de stichting. Een fijne week, die weer nieuwe inspiratie heeft gebracht.
Kortom: we hebben het hier goed en gaan vanaf vandaag met nieuwe energie ons tweede jaar Laos in.
-
05 Februari 2017 - 10:55
Francien:
Hee leuk, ik sta ook nog op de foto! Van die zonsondergang heb ik een grote panoramafoto aan de muur hangen. En ik kan alleen maar bevestigen wat Lies en Nelline schrijven: het was een erg leuke logeerpartij met mooie uitstapjes. En inderdaad, ook erg vanzelfsprekend en vertrouwd. Leuk om met eigen ogen te zien hoe het leven in Loas eruit ziet. En vooral ook VOELT want zelfs in de winter was het voor mij nog puffen van de hitte, behalve op het Bolavenplateau. Zelf zou ik eerder opteren voor een paar jaar IJsland :) -
05 Februari 2017 - 10:58
Nelline En Lies:
Lieve Francien, wat een leuke reactie! Wie weet brengt het mensen op ideeën of gaan ze juist met jou mee naar IJsland....... -
05 Februari 2017 - 11:28
Ernst Notenboom:
Leuk om te lezen dat jullie het zo fijn vinden daar. Wat me een beetje verbaasd is je opmerking dat maximaal 3 jaar in Laos verblijven een prima plan is. Moet dat niet zijn minimaal 3 jaar? Of zijn de plannen gewijzigd?
De witte westerse man vind ik dan wel weer zo'n generaliserend voorbeeld . Ik ben er nl ook een en heb zelf nog niet het idee opgevat om mijn blanke huidskleur uit te gaan buiten in een Aziatisch land -
05 Februari 2017 - 12:39
Anouchka:
Lieve dames, jullie hebben een heleboel levenservaring opgedaan. Erg leuk dat wij hier een beetje deelgenoot van mogen worden door het reisverslag. Jullie wonen, werken en leven écht tussen de bevolking van Laos. Geen toeristische vakantie. Succes met het veeteeltproject en de engelse les. liefs,
Anouchka -
05 Februari 2017 - 13:43
Cabrini:
Leuk om zo'n jaarverslag te mogen lezen. Verstandig om onze westerse ideeën niet op te dringen. Hoogstens te ventileren als er belangstelling voor is. -
05 Februari 2017 - 16:26
Tineke:
Lieve Lies en Nelline, ík ben net terug van een heerlijk wandeling met Francien en haar natuurlijk helemaal uitgehoord over Laos en haar verblijf met jullie. Leuk om aansluitend jullie verhaal te lezen! Beste Ernst, misschien moet je lezen de witte westerse man in Laos, en ja, om zaken duidelijk te stellen moet je soms generaliseren. Hopelijk gaan jullie net zo genieten van het tweede jaar als van het eerste jaar en slaat het project goed aan. Het gaat jullie goed! -
05 Februari 2017 - 17:21
Vera:
Bewondering voor jullie inzet en inzicht, hoe te werk te gaan en wat bij wie past. De hete maanden, jullie bustocht en verblijf in Hoi Ann vorig jaar, kunnen jullie misschien herhalen?
Wens jullie een fijn 2de jaar in Pakse!
Groetjes Vera -
05 Februari 2017 - 20:08
Jo:
Mooi beschreven weer. Ik denk aan jullie.
Liefs Jo -
05 Februari 2017 - 23:20
Annet:
Lieve Lies en Nellie, jullie bericht komt op mooi moment want ik dacht aan jullie vandaag. Vol vertrouwen mooi jaar tegemoet, vertrouwd Laos nu. Tot volgende berichten, Annet -
06 Februari 2017 - 08:40
Marianne:
Wat een mooie update weer! Met wat levensbeschouwelijke lessen, van wat echt belangrijk is in het leven. Zo zie je maar, dat dat voor iedereen anders is. Met de reorganisatie van mijn UU-onderdeel op mijn dagelijkse netvlies is het goed om even stil te staan bij hoe het er ergens anders aan toe gaat.
Jullie leestip heb ik genoteerd; lijkt me leuk om te lezen.
Succes bij alle activiteiten en hou ons op de hoogte!
Met groet, Marianne -
06 Februari 2017 - 14:35
Ellen :
Ha Nelline,
Gefeliciteerd! Leuk om te lezen.
groet,
Ellen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
