Een half jaar in Laos
Door: Nelline en Lies
Blijf op de hoogte en volg Nelline
07 Juli 2016 | Laos, Pakxe
We zijn nu al bijna een half jaar weg uit Nederland! De laatste maanden hebben we de natuur zien veranderen van bruin en droog naar veel kleur en nat. In april begonnen de bomen, ondanks de hitte, te bloeien in prachtig rood, oranje, geel, paars en roze. Daarna kwam de regen en begon alles rijstveldgroen te worden. De regentijd is nu wel echt begonnen en dat betekent af en toe ongelooflijke stortbuien, maar ook de meest prachtige wolken. We rijden met regelmaat voor ons werk bij de stichting op de scooter naar het zuiden, een tocht van ruim 3 uur. Nelline rijdt en Lies zit achterop te genieten van al het moois dat we tegenkomen. Het is zo ontspannend dat Lies al een paar keer bijna in slaap is gevallen en alleen door een venijnig kneepje in haar been van Nelline overeind bleef zitten. Nou ja, beter dan dat de chauffeur in slaap valt.
De regen brengt ook verkoeling; de temperatuur is van ondraaglijk heet (maart tot en met mei 38 graden) nu gezakt naar ongeveer 31 overdag en 25 ‘s nachts. Heel goed te doen;-)) Wel wat anders dan de Nederlandse zomer, volgens de berichten op NU.nl.
Ons leven hier zit vol verrassingen, positieve en minder positieve. Zo zijn we al voor de tweede keer redelijk ziek geweest, wat geen pretje is met de hitte en gezondheidszorg hier. Al bleken ze in de internationale kliniek wel een prachtig echoapparaat te hebben en ook iemand die er mee kon werken. Hopelijk blijven we voorlopig op de been, want de reserves zijn een beetje op. Ook onze conditie is naar een nulpunt gezakt, terwijl we allerlei plannen hebben voor leuke fietstochten. We moeten dus nog flink aan de slag om weer wat spieren te kweken.
Ondertussen vermaken we ons hier prima. We hebben onze verjaardagen gevierd met een etentje in een restaurant met uitzicht over de Mekong en een weekend naar Ubon in Thailand. Best leuk om hier jarig te zijn. Ook al doen Laotianen niet aan verjaardagen, kregen we toch van onze Laotiaanse juf echte Lao skirts cadeau. Het zit voor geen meter, maar het wordt wel heel erg gewaardeerd als je ze aan hebt bij iets officiëlere gelegenheden. Zoals ons bezoek aan het eiland Don Som, waar met ondersteuning van onze stichting een school wordt gebouwd en we ontvangen werden door het dorpscomité.
Ook zijn we pas voor overleg met onze Laotiaanse adviseur, Dong, even naar de hoofdstad Vientiane (850 km) gereisd. Behalve hard werken hebben we daar ook een uitstapje gemaakt naar een mooie farm in de heuvels. Genieten van het landleven, bomen planten en natuurlijk zoals altijd een heerlijke maaltijd in de openlucht.
We hebben veel leuke en soms onverwachte ontmoetingen. Bij de maandelijkse verlenging van ons visum kwamen we aan de grens een zeer inspirerende vrouw tegen van ongeveer 75 jaar. Ze werkt al 13 jaar in Laos. Ze is vice-directeur van een Australische organisatie die o.a. Laotiaanse kansarme jongeren opleiden in een bakkerij. Een nieuw project is om in de toeristensector (kleine guesthouses, tourguides) op locatie functioneel Engels te gaan geven. Ze doen op dit moment een pilot en zoeken nog mensen voor de uitvoering, dus wie weet gaan wij dat doen. We zijn namelijk nog steeds op zoek naar meer vrijwilligerswerk. Momenteel vullen we onze tijd met werken voor de stichting, Engelse les geven en Laotiaans leren. Maar de Laotiaanse les houdt over een paar maanden op (omdat we dan natuurlijk vloeiend Laotiaans spreken;-)) en dan willen we toch wel graag bezig blijven.
Het veeteeltproject loopt helaas niet zo vlot als we zouden willen. Het blijkt dat degene die het project zou moeten leiden toch niet capabel genoeg is om dit te doen. Samen met Dong zijn we nu aan het kijken of we het projectleiderschap een niveau hoger kunnen beleggen. Hiervoor is veel informeel overleg nodig. Een Nederlander die hier al jaren woont en werkt, gaf aan dat er als het op besluitvorming aankomt een zeer wezenlijk verschil is met Nederland. Daar ga je formeel vergaderen om tot besluiten te komen. Hier in Laos spreek je bij voorkeur eerst iedereen apart en informeel en als je weet dat de neuzen dezelfde kant op staan, kom je samen in een formeel overleg om zaken vast te leggen. Zo hoeft niemand ter plekke gezichtsverlies te leiden. Wel even wennen voor ons :-)!
De regen brengt ook verkoeling; de temperatuur is van ondraaglijk heet (maart tot en met mei 38 graden) nu gezakt naar ongeveer 31 overdag en 25 ‘s nachts. Heel goed te doen;-)) Wel wat anders dan de Nederlandse zomer, volgens de berichten op NU.nl.
Ons leven hier zit vol verrassingen, positieve en minder positieve. Zo zijn we al voor de tweede keer redelijk ziek geweest, wat geen pretje is met de hitte en gezondheidszorg hier. Al bleken ze in de internationale kliniek wel een prachtig echoapparaat te hebben en ook iemand die er mee kon werken. Hopelijk blijven we voorlopig op de been, want de reserves zijn een beetje op. Ook onze conditie is naar een nulpunt gezakt, terwijl we allerlei plannen hebben voor leuke fietstochten. We moeten dus nog flink aan de slag om weer wat spieren te kweken.
Ondertussen vermaken we ons hier prima. We hebben onze verjaardagen gevierd met een etentje in een restaurant met uitzicht over de Mekong en een weekend naar Ubon in Thailand. Best leuk om hier jarig te zijn. Ook al doen Laotianen niet aan verjaardagen, kregen we toch van onze Laotiaanse juf echte Lao skirts cadeau. Het zit voor geen meter, maar het wordt wel heel erg gewaardeerd als je ze aan hebt bij iets officiëlere gelegenheden. Zoals ons bezoek aan het eiland Don Som, waar met ondersteuning van onze stichting een school wordt gebouwd en we ontvangen werden door het dorpscomité.
Ook zijn we pas voor overleg met onze Laotiaanse adviseur, Dong, even naar de hoofdstad Vientiane (850 km) gereisd. Behalve hard werken hebben we daar ook een uitstapje gemaakt naar een mooie farm in de heuvels. Genieten van het landleven, bomen planten en natuurlijk zoals altijd een heerlijke maaltijd in de openlucht.
We hebben veel leuke en soms onverwachte ontmoetingen. Bij de maandelijkse verlenging van ons visum kwamen we aan de grens een zeer inspirerende vrouw tegen van ongeveer 75 jaar. Ze werkt al 13 jaar in Laos. Ze is vice-directeur van een Australische organisatie die o.a. Laotiaanse kansarme jongeren opleiden in een bakkerij. Een nieuw project is om in de toeristensector (kleine guesthouses, tourguides) op locatie functioneel Engels te gaan geven. Ze doen op dit moment een pilot en zoeken nog mensen voor de uitvoering, dus wie weet gaan wij dat doen. We zijn namelijk nog steeds op zoek naar meer vrijwilligerswerk. Momenteel vullen we onze tijd met werken voor de stichting, Engelse les geven en Laotiaans leren. Maar de Laotiaanse les houdt over een paar maanden op (omdat we dan natuurlijk vloeiend Laotiaans spreken;-)) en dan willen we toch wel graag bezig blijven.
Het veeteeltproject loopt helaas niet zo vlot als we zouden willen. Het blijkt dat degene die het project zou moeten leiden toch niet capabel genoeg is om dit te doen. Samen met Dong zijn we nu aan het kijken of we het projectleiderschap een niveau hoger kunnen beleggen. Hiervoor is veel informeel overleg nodig. Een Nederlander die hier al jaren woont en werkt, gaf aan dat er als het op besluitvorming aankomt een zeer wezenlijk verschil is met Nederland. Daar ga je formeel vergaderen om tot besluiten te komen. Hier in Laos spreek je bij voorkeur eerst iedereen apart en informeel en als je weet dat de neuzen dezelfde kant op staan, kom je samen in een formeel overleg om zaken vast te leggen. Zo hoeft niemand ter plekke gezichtsverlies te leiden. Wel even wennen voor ons :-)!
-
07 Juli 2016 - 12:30
Mirjam:
Die rokjes staan wel heel tof hoor. Jullie zien er ontzettend semi-inheems mee uit. -
07 Juli 2016 - 18:21
Tinkeke:
Lieve meiden,
Al voor de tweede keer weer ziek, dat is niet goed! Dadelijk blijft er helemaal niets van jullie over. Maar ja, ik heb ook geen goede tips voor jullie. Heel gezond en heel veel eten! Goede hygiëne toepassen.....
Zou leuk zijn als jullie kunnen aansluiten bij dat nieuwe project, klinkt hoopgevend. Hier eindelijk weer wat meer zon, maar ik mag niet klagen, kom net terug van een heerlijke vakantie in Oostenrijk, fantastisch gewandeld, wat ben ik tochten op die bergen. Liefs, blijf gezond en niet van die scooter afdonderen Lies. -
08 Juli 2016 - 11:19
Robb:
Mooi verhaal! Ik vind jullie een beetje aan de magere kant? Goed eten en vooral drinken (zouttabletjes). Warme groet Robb. -
08 Juli 2016 - 11:32
Carla:
Een half jaar! Dat is een hele tijd alweer. Hopen dat de conditie beter gaat worden. Mooi verhaal.
En Lies.... niet van de scooter vallen hoor. Je haar is trouwens best lang geworden. Ga je het laten groeien? -
12 Juli 2016 - 08:46
Marianne:
Het bljft leuk om jullie verhalen te lezen, dus blijf ze vooral schrijven! Waardeloos dat jullie zo ziek geweest zijn, maar hopelijk is dat nu een beetje onder controle en blijven de kilo's er aan.
Leuk gebaar van jullie juf met die rokjes. Het zit misschien waardeloos, maar ik vind ze jullie wel staan hoor. Ik kan me voorstellen, dat de Laotianen het op prijs stellen, als jullie ze dragen.
Hier is het business as usual, maar ik mis de etentjes met ons 3-en (Nelline, Dorothy en mijzelf) best wel. Ik kan wel met Door gaan, maar dat is toch niet hetzelfde :-).
Ik blijf uitkijken naar jullie verhalen! -
16 Augustus 2016 - 10:51
Trudy Wijnschenk:
Ha Lies en Nelline,
Wat een prachtige foto's en mooie verhalen, behalve die over ziekte en tegenslag dan.
Ik hoop dat jullie snel aansterken voor volgende avonturen, magere latten!
Blijf gezond en geniet!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
